حسینمو سر بردین اون آدمای بی خدا حسین من تشنه لبه میون دشت کربلا هر سال توی محرماش تو گریه ها و ماتماش حسینو من حس میکنم تو هیئتا و دسته هاش بازم اومد محرمو دلم شده پُر از غمو به یاد سرورم حسین از جون و دل میخونمو آقا حسینمو میگم همون که آسمونیه همون که عالم میدونن خدای مهربونیه به خدا جهنمم برم فقط میگم حسین عشقمه سینه زدن میون بین الحرمین